رتیل یوپالائستروس (Eupalaestrus Campestratus) که با نام صورتی گورخری شناخته می شود یکی از بهترین رتیل ها برای افراد تازه کار است. زادگاه این رتیل علفزار ها و دشت های پاراگوئه است. این گونه شکل ظاهری بسیار خاصی دارد ولی گاهی اوقات، افراد تازه کار آن را با گونه دیگری به نام زانو طلایی چاکو اشتباه می گیرند. برای تشخیص این دو گونه از یکدیگر باید به خط راه راه زرد-قهوه ای (در نزدیکی زانو ها) در رتیل زانو طلایی و همچنین علامت های سفید روی بدن رتیل یوپالائستروس توجه نمود.
به دلایل شرایط زندگی که این رتیل ها در طبیعت دارند بیشتر با شرایط آب و هوایی سخت، مثل باران های شدید در تابستان، تطابق پیدا کرده اند که باعث ایجاد مقاومت بالایی در این نوع رتیل ها شده است. دمای پیشنهاد شده برای این گونه بین 24 تا 26 درجه سانتیگراد است و رطوبت باید حدود 75% باشد.
به جرات می توان گفت که رتیل صورتی گورخری یکی از زیباترین گونه ها است، خلق و خوی بسیار آرام (واقعا آرام!) دارد و به ندرت تمایل به گاز گرفتن یا حتی صدای هیس ایجاد کردن از خود نشان می دهد که این گونه را یکی از بهترین انتخاب ها برای افراد تازه کار می کند. شاید بتوان تنها مشکل این گونه را رشد بسیار کند آنان دانست. حدود 4-5 سال طول می کشد تا رتیل شما به حداکثر اندازه خود برسد که این ویژگی برای خیلی از افراد خوشایند نیست (چرا که اکثر گونه های دیگر رشد سریع تری دارند).
اگر می خواهید برای این رتیل نقب و پناهگاه ایجاد کنید، توجه داشته باشید که اندازه آن باید حداقل 10 سانتیمتر باشد. تقریبا اکثر این رتیل ها از طبیعت گرفته می شوند، بنابر این هنگام معرفی رتیل به تراریوم استفاده از یک پوست درخت می تواند بسیار مفید باشد.
ما به شخصه تا حالا آب خوردن این گونه را از ظرف آب مشاهده نکرده ایم، با این حال حتما از ظرف آب استفاده نمایید چرا که ظرف آب رطوبت مورد نیاز آنان را تامین می کند. به عنوان حرف آخر می توان گفت نگهداری از این گونه بسیار ساده است و می تواند تجربه جالبی برای اکثر افراد باشد.
