خرگوشهای خانگی را به راحتی میتوان در قفس نگهداری کرد که البته باید زمانی را نیز برای بیرون از قفس بودن آنان کنار گذاشت (در صورتی که از قبل خانه در مقابل خرگوش ایمن شده باشد). از آنجایی که خرگوشها را میتوان به آسانی تعلیم داد که محل دفع ادرار خود را یاد بگیرند بنابر این بسیاری از افراد به خرگوش خود اجازه میدهند حداقل بخشی از روز را در خانه آزاد باشد. توجه داشته باشید حتی در صورتی که خرگوشتان به خوبی آموزش دیده باشد و خانه خود را ایمن کرده باشید، قفس برای خرگوش، پناهگاه یا خانهای امن محسوب میشود که در آنجا استراحت میکند.
در بازار قفسهای زیادی برای خرگوشها وجود دارد که در واقعیت برای این حیوان بامزه مناسب نیستند. بعضی از آنها بسیار کوچک میباشند و یا دارای کف سیمی با توری فلزی هستند. البته تمیز کردن این گونه قفسها کار آسانی است اما خرگوش در این نوع قفسها احساس راحتی نمیکند.
اندازه قفس
هرچه قفس بزرگتر باشد بهتر است. اگر خرگوش بیشتر اوقات خود را درون قفس میگذراند پس بزرگترین قفس ممکن را برایش تهیه کنید. به طور کلی اندازهی قفس باید حداقل چهار برابر اندازه خود خرگوش باشد.
برای خرگوش های کوچکتر قفسی به اندازهی 60 در 90 سانتیمتر و برای خرگوشهای بزرگتر 75 در 90 مناسب میباشد. یکی از انواع قفسهای مورد علاقهی خرگوش، قفس دو طبقهای است که طبقات با سطح شیبدار یا پله به هم متصل شدهاند.
شکل قفس
همانطور که گفته شد خرگوشها محل دفع ادرار و مدفوع خود را یاد میگیرند، بنابراین سطح قفس صاف و یکدست نیز مشکلی ایجاد نخواهد کرد و تمیز کردن آن چندان دشوار نیست. سطح بسیاری از قفسهای موجود هنوز هم سیمی یا توری مانند است، که تمیز کردن این نوع قفسها آسانتر است با این وجود، قفس هایی با کف سیمی یا توری (حتی اگر فواصل کمی بین سیمها باشد) برای خرگوش مناسب نیست و احتمال دارد موجب جراحت یا لنگ شدن خرگوش شود. بنابراین ترجیحا قفسی تهیه کنید که کف سیمی نداشته باشد. درصورتی که قفسی که تهیه کردهاید کف سیمی و توری مانند دارد، توصیه میشود که سطح آن را با تکهای چوب، علف یا کفپوش بپوشانید (کفپوش های علفی به منظور ایجاد تنوع و اصطکاک برای سطوح صاف نیز مناسب هستند).
در قفس باید به اندازهای باشد که بتوان خرگوش و محل ادرار را به راحتی از آن خارج کرد. از آنجایی که درهای بالای قفس ورود و خروج خرگوش را سخت میکند پس توصیه میشود در، کناره های قفس باشد (همچنین بهتر است خرگوش خودش بتواند وارد یا خارج شود). درهای قفس باید کنارههای نرم و یا محافظ پلاستیکی دور سیم ها داشته باشد.
اگر فردی خلاق هستید حتی میتوانید قفس مورد نظر خود را بسازید و اندازهی آن را طبق سلیقه انتخاب کنید.
جای خواب و مکان ادرار
کفپوشهای علفی گزینهی مناسبی برای کف صاف قفس میباشند. پتوی پشمی یا پارچهای را نیز میتوانید در قفس تعبیه کنید. همچنین میتوانید از تکهای فرش یا حوله به عنوان کفپوش استفاده کنید البته تا زمانی که خرگوشتان آنها را نخورد!
چوب سدر و کاج به علت پخش روغنهای معطر برای خرگوش و سایر حیوانات مضر هستند و نباید استفاده شوند. این روغن ها سطح آنزیمهای کبد را که بر متابولیسم دارو و دیگر ترکیبات موثر است بالا میبرد.
چوبهای محکم مثل چوب صنوبر، کاه و یونجه گزینههای مناسبی هستند که برای جای خواب خرگوش مورد استفاده قرار میگیرند.
فضای آزاد و لانه
زندگی در لانهای خارج از خانه برای خرگوش، هرچند اگر تنها هم باشد، این امکان را به او میدهد که از تغییر فضا و هوای آزاد لذت ببرد. با این وجود خطراتی نیز او را تهدید میکند از جمله: حمله ی درندگان، تغییرات آب و هوا، مسمویت از طریق سمپاشی، حشره کشها و گیاهان سمی و … . خطر حملهی درندگان در شب بالاتر است بنابر این نگه داشتن خرگوش در بیرون از خانه هنگام شب خطرناک است (حتی اگر در شهر زندگی میکنید) و حیواناتی مانند راکون، گربه، سگ، گرگ صحرایی، شاهین و غیره میتوانند خرگوش شما را به خطر بیندازند.
هرکدام از این حیوانات حتی بدون وارد شدن به لانه میتوانند موجب صدمه یا مرگ خرگوش شوند. بنابراین چنانچه خرگوشی را بیرون از خانه قرار میدهید باید حداقل در مکانی بسته یا گاراژی باشد تا به طور کامل از او محافظت شود.
بسیاری افراد برای خرگوش خود در فضای باز بیرون از خانه، لانه هایی تهیه میکنند که از چوب ساخته شدهاند و دور تا دور آن از جمله بالا و پایین، توری فلزی کشیده شده است. چنین فضایی این امکان را به خرگوش میدهد که هم از فضای باز بیرون لذت ببرد و هم علف های روی زمین را بخورد ( البته به این نکته توجه داشته باشید که علفها به سم یا حشره کش و یا هر مادهی شیمیایی دیگر آغشته نشده باشند). نکتهی دیگر اینکه با وجود این گونه لانهها خرگوش قادر به کندن زمین نخواهد بود و از حملهی حیوانات خطرناک نیز در امان است. همچنین لانه نباید در معرض نور خورشید، باد، باران و عوامل دیگر باشد.