آموزش نگهداری و مراقبت از رتیل زانو قرمز مکزیکی

شاید بتوان گفت که رتیل زانو قرمز مکزیکی (Brachypelma Smithi) یکی از شناخته شده ترین رتیل ها برای علاقه مندان در این زمینه است. رنگ نارنجی و سیاهی که روی بدن آن ها وجود دارد و تضادی که این دو رنگ ایجاد می کنند، شناخت این گونه را بسیار آسان می کند.

این رتیل ها اصلیتی مکزیکی دارند و اگرچه در حال حاضر بسیار فراوانند، در سال 1985 به دلیل محبوبیت بیش از حد در چین، جمعیت آن ها به طرز قابل توجهی کاهش یافت به حدی که این گونه در لیست سایتس (CITES) قرار گرفت.
باید توجه داشت که رتیل زانوقرمز مکزیکی اکنون به صورت گسترده در اسارت تولیدمثل می کند و مانند سابق نسلشان در خطر نمی باشد.
این رتیل ها گاهی اوقات تا 30 سال (جنس ماده) عمر می کنند در حالی که رتیل های نر حداکثر عمر 10 سال را دارند. به همین دلیل شاید تعجب نکنید اگر بدانید بعضی از این رتیل ها چندین نسل در یک خانواده بوده اند!

رتیل های زانو قرمز مکزیکی ، گونه هایی مطیع ، جان سخت و بسیار زیبا هستند و به همین دلایل در میان افراد تازه کار از محبوبیت بالایی برخوردارند.

یکی از مشکلات این رتیل ها موهایی است که در قسمت شکم خود دارند و اولین خط دفاعی آنان در برابر دشمنان می باشد (حتی قبل از گاز گرفتن). اگر پوست شما با این موها تماس داشته باشد،  آن منطقه تحریک و قرمز می شود و احساس خارش و گاهی اوقات سوزش به شما دست خواهد داد (که البته خطری ندارد).

دمای مناسب برای نگهداری از زانو قرمز مکزیکی  24 تا 26 درجه سانتی گراد و رطوبت محیط نیز باید حدود 50 تا 60 درصد باشد. اگر متوجه شدید که رتیل در گوشه ای از تراریوم خود را جمع کرده است رطوبت محیط بیش از اندازه است و باید آن را کمتر کنید.
لایه کف تراریوم باید ارتفاعی حدود نصف ارتفاع کل تراریوم داشته باشد تا رتیل بتواند به راحتی نقب بزند.
برای تخمین اندازه تراریوم مورد نیاز به پاهای رتیل خود نگاه کنید. به طور کلی 3 برابر اندازه پاهای آنان عرض مناسب و 2 برابر طول پاهای این رتیل ارتفاع مناسبی برای یک تراریوم است.