پایتون های توپی به عنوان حیوان خانگی

پایتون توپی (Ball python) برای شخصی که تجربه نگهداری از مارها را ندارد انتخاب مناسبی است. با حداکثر اندازه 0.90 – 1.5 متر، این نوع پایتون‌ها به بزرگی سایر مارهای فشاردهنده یا خفه‌کننده نیستند، همچنین آن‌ها نسبتا مطیع و به راحتی قابل کنترل هستند.

کمی در مورد پایتون‌های توپی

دلیل این نام گذاری به حالت توپ مانندی باز می گردد که بال پایتون‌ها به هنگام احساس خطر ایجاد می کنند. در این حالت آنان سر خود را در میان حلقه های خود فرو می برند. پایتون های توپی جوان هر سال حدود 30 (به طور متوسط) سانتی متر رشد می کنند و این پروسه حدود 3 سال ادامه دارد.

در صورتی که شرایط مناسبی برای آنان فراهم شود، پایتون‌های توپی می توانند برای مدت زمانی بسیار طولانی عمر کنند (دیده شده است که این مارها تا 50 سال نیز زندگی می کنند اگرچه معمولا طول عمر آنان بین 20 الی 30 سال می باشد).

پایتون های توپی متولد شده در اسارت

بال پایتون‌ها گونه ای هستند که با رد کردن غذا و نخوردن آن شهرت زیادی کسب کرده اند. اگرچه بسیاری از افراد اعتقاد دارند که این مشکل در مارهایی که از طبیعت گرفته شده‌اند، بسیار بزرگ‌تر است. پایتون های توپی که از طبیعت گرفته شده اند، استرس بسیار زیادی را در هنگام انتقالات و اسارت تحمل می کنند و در اکثر اوقات حامل انگل های زیادی هستند. به نظر ما تنها مشکل بال پایتون‌هایی که در اسارت متولد شده اند قیمت بالاتر آن هاست که در مقابل امتیازاتی که در برابر آن می گیرید، کاملا ارزش دارد.

انتخاب پایتون توپی

هنگامی که برای قبول سرپرستی این مار آماده شدید، در جستجوی ماری جوان که در اسارت متولد شده است باشید. مار باید بدنی گرد، بدون نقص و چشمانی تمیز داشته باشد. همچنین نباید در او نشانه های مشکلات تنفسی (خس خس و حباب در اطراف بینی) وجود داشته باشد. به دنبال ماری باشید که هشیار و کنجکاو باشد و هنگامی که او را در دست می گیرید رفتاری ملایم از خود نشان دهد (شاید او کمی احساس ترس کند اما در هر حال باید پس از کمی تقلا آرامش خود را حفظ کند).

برای اطمینان می توانید از پرورش‌دهنده بخواهید که نحوه تغذیه و غذا خوردن مار را به شما نشان دهد تا مطمئن شوید بال پایتون شما یک موش خوشمزه را هیچگاه رد نخواهد کرد!

حفظ سلامتی پایتون توپی

اگر شما در خانه مار دیگری از این خانواده دارید، هر پایتون (یا بوآ) جدیدی که به خانه می آورید برای جلوگیری از انتقال بیماری باید در محیطی مجزا قرنطینه شوند. متخصصان در مورد زمان این قرنطینه نظرات متفاوتی دارند اما حدود زمان پیشنهادی بین 3 تا 6 ماه می‌باشد.

همچنین حتما پس از خرید، حیوان خانگی جدید خود را نزد دامپزشک برده تا از عدم وجود انگل های مختلف و همچنین مشکلات دیگر اطمینان پیدا نمایید.

نگهداری از بال پایتون‌ها

پایتون‌های توپی موجودات بسیار فعالی نیستند بنابر این محیط های کوچک نیز برای آنان مناسب می باشد (برای مار های جوان‌تر از تانک هایی با حجم تقریبی 75 لیتر و برای مارهای بالغ از تانک هایی با حجم 120 لیتر استفاده نمایید). این مارها استعداد زیادی برای فرار کردن دارند، بنابراین حتما محیط زندگی او را کنترل نمایید.

کف تراریوم و لایه پوشاننده: برای پوشاندن کف تانک انتخاب‌های زیادی مانند پوست خرد شده درخت، کاغذ یا چمن مصنوعی دارید. چمن مصنوعی ساده‌ترین آن‌هاست چرا که می توانید آن‌ها را به سادگی به دست آورید و هنگام کثیف شدن نیز آنان را جایگزین کنید.

مبلمان و وسایل قفس: برای مار خود شاخه‌هایی محکم به همراه فضاهایی تاریک برای مخفی شدن فراهم کنید (آنان محصور شدن در چنین فضاهایی را دوست دارند. این مکان‌ها در آنان حس امنیت ایجاد می کنند. اندازه این فضا باید به حدی باشد که مار بتواند همه بدن خود را در آن قرار دهد).

دما و نور: در طول روز دما باید حدود 27 تا 29 درجه سانتی گراد باشد. همچنین منطقه ای با حدود دمای 32 درجه سانتیگراد نیز باید در قسمتی از تانک وجود داشته باشد. دما در طول شب می تواند حدود 23 تا 24 درجه سانتی گراد باشد تا زمانی که منطقه ای با دمای حدود 26 درجه فراهم شده باشد. برای دمای کلی تانک می توانید از  صفحه های حرارتی که برای خرندگان طراحی شده اند استفاده نمایید. برای ایجاد مناطقی که دمای بالاتری دارند (ایجاد شیب حرارتی) لامپ‌های مخصوص یا منبع های گرمایی که به همین منظور تولید شده اند، گزینه های مناسبی می باشند. هنگام نصب این تجهیزات دقت داشته باشید که خزنده نتواند با آن ها تماسی داشته باشد چرا که ممکن است دچار سوختگی های شدید و جدی شود. در داخل تانک از چندین دماسنج مختلف برای مشاهده دمای قفس استفاده نمایید (یکی در مناطق عادی و یکی در مناطقی که دمای بالاتری دارند).

رطوبت و آب

مار باید ظرفی در اختیار داشته باشد که بتواند به راحتی خود را در آن خیس کند. خیس کردن هنگام پوست اندازی مار اهمیت بسزایی پیدا می‌کند. همچنین بعضی افراد برای تامین رطوبت علاوه بر مورد بالا ظرفی با درب سوراخ شده نیز در محیط تراریوم قرار می دهند.

تغذیه پایتون توپی

بال پایتون ها را می توان با موش یا موش های صحرایی که اندازه‌ای متوسط داشته باشند تغذیه کرد (اندازه موش با اندازه مار ارتباط مستقیمی دارد). این پروسه را هر یک یا دو هفته یکبار باید انجام داد. مارهای جوان باید هر 5-7 روز یکبار توسط موش‌های کوچک تغذیه شوند در حالی که مارهایی که سن بیشتری دارند باید در فواصل زمانی طولانی تر (10-14 روز) و با طعمه هایی بزرگتر تغذیه شوند. توجه داشته باشید حتما از طعمه های از پیش کشته شده استفاده نمایید چرا که موش های زنده می توانند به مار شما صدمه بزنند (تکان دادن طعمه در مقابل مار معمولا توجه او را جلب خواهد کرد).

انتقال مار به محیط بسته دیگری هنگام تعذیه می تواند به اهلی شدن او کمک زیادی کند. ایجاد کردن این شرایط و ارتباط محیط جدید با تغذیه او باعث خواهد شد مار دست شما را با طعمه مورد نظر یکی نداند. بنابر این شما دسترسی و کنترل بیشتری روی پایتون توپی خود خواهید داشت.

همان طور که گفته شد حتی بال پایتون‌هایی که در اسارت متولد شده‌اند گاهی از غذا خوردن امتناع می کنند. تا زمانی که آن ها وزنی از دست ندهند و شرایط مناسب باشد، این مسئله مشکلی ایجاد نخواهد کرد.

اگر مار شما از غذا خوردن دست کشیده است شرایط محیطی و نحوه ارتباط و سلامتی او را با دقت بررسی کنید تا اطمینان پیدا کنید که این امتناع به دلیل استرس نمی باشد. اگر روزه مار شما طولانی شده است یا او بیشتر از 10 درصد وزن بدن خود را از دست داده است حتما با دامپزشک در این باره مشورت نمایید.

در صورت لزوم، بعضی حقه‌ها مار را تحریک به خوردن می کنند. از این حقه ها می توان به فرو کردن طعمه در آب مرغ، استفاده از موش‌هایی با رنگ متفاوت، به نمایش گذاشتن مغز طعمه هنگام غذا دادن، تغذیه مار در شب و پوشاندن قفس با حوله پس از غذا دادن اشاره کرد. همچنین در موارد خاص می توانید حیواناتی مانند همستر را امتحان نمایید، اگرچه در صورت چنین پیشنهاد‌هایی ممکن است بال پایتون شما تمایل به همستر را در خود پرورش دهد و از پذیرفتن دوباره موش خودداری کند.