آشنایی با نژادهای سگ: ژرمن شپرد

سگ ژرمن شپرد یکی از محبوب ترین نژادهای سگ در آمریکا است که البته این موضوع دلایل مناسبی نیز دارد. او بسیار باهوش و کارآمد است و فداکاری و شجاعت او بی همتاست. به طرز شگفت آوری همه کاره است. فوق العاده، تقریبا در هر چیزی که برای آن آموزش دیده است: راهنمایی و کمک برای معلولان، پلیس و خدمات نظامی، گله داری، جستجو و نجات، تشخیص مواد مخدر و آخرین اما نه کم اهمیت‌ترین: همراهی وفادار.

سگ ژرمن شپرد که تحت عنوان Alsatian در بریتانیا و بخش هایی از اروپا نیز شناخته می‌شود، یکی از 10 نژاد محبوب سگ در ایالات متحده است و احتمالا یکی از شناخته شده ترین نژادهای جهان است. این سگ بخشی از آوازه‌ی خود را به یک توله کوچک که سرجوخه لی دانکن در فرانسه، در طول جنگ جهانی اول، از درون یک پرورشگاه سگ سوراخ شده توسط بمب و گلوله بیرون کشیده بود، مدیون است. در پایان جنگ، دانکن توله سگ را به زادگاهش در لس آنجلس آورد، او را آموزش داد و او را به یکی از معروف ترین سگ‌ها در کار نمایش و فیلم تبدیل کرد.

ژرمن شپرد کارهای زیادی را به غیر از ستاره بودن در فیلم انجام داده است: راهنمایی کردن نابینایان، تعقیب کردن مجرمان، بو کشیدن و پیدا کردن مواد غیرقانونی، خدمت در ارتش، بازدید از بیماران و چوپانی. این‌ها تنها برخی از خدمات انجام شده توسط این نژاد همه کاره است. این سگ حتی نقش قهرمان ملی را نیز ایفا کرده است.

پس از حملات تروریستی 11 سپتامبر، ژرمن شپردها جزء سگ‌های جستجو و نجاتی بودند که درون خرابه های مرکز تجارت جهانی به دنبال بازماندگان و در حال کمک به کارگران نجات دهنده و خانواده ها بودند.

ژرمن شپرد ممکن است برخی از بهترین ویژگی های سگ ها را داشته باشد اما او برای هر کسی نیست.

ژرمن شپرد در اصل برای چوپانی گله در تمام طول روز پرورش یافته است، این سگ انرژی بالایی دارد که نیاز به فعالیت و تمرین زیادی خواهد داشت. بدون ورزش، او احتمالا احساس خستگی و ناامیدی خود را در قالب راه هایی که دوست ندارید مانند پارس کردن و جویدن بیان می‌کند. این نژاد دارای طبیعت گوشه گیر و گاهی شکاک است. به عنوان یک سگ نگهبان بسیار عالی است، اما او سگ خانوادگی که به مهمانان احساس خوشامد داشتن بدهد، نیست. با این حال اگر شما یک ژرمن شپرد را از دوران کودکی در معرض موقعیت ها و افراد مختلف قرار دهید، می‌تواند یاد بگیرد که افراد و شرایط جدید را به مرور زمان تحمل کند.

اگر شما یک توله ژرمن را وارد خانه می‌کنید، بسته به آلمانی یا آمریکایی بودن نژاد، نوع کمی متفاوتی از ژرمن شپرد را خواهید دید. به طور کلی، پرورش دهنده‌های آمریکایی اغلب قصد دارند که قهرمان‌های نمایش سگ بسازند و آن‌ها توله‌ها را بیشتر برای این دیدگاه خاص پرورش می دهند. گفته می‌شود که ژرمن شپردهای پرورش یافته آمریکایی آرام‌تر از همتایان آلمانی خود هستند، اما منتقدان می‌گویند که این سگ‌ها بعضی از استعدادهای خود را برای کارهای سنتی ژرمن شپرد از دست داده‌اند و مستعد مشکلات رفتاری مانند اضطراب جدایی هستند. از سوی دیگر، پرورش دهندگان آلمانی، ژرمن شپرد را برای توانایی های شغلی‌شان و همچنین به منظور ظاهر سنتی نژادشان پرورش می دهند. قبل از اینکه یک ژرمن شپرد در آلمان پرورش یابد، او باید آزمایش های متعددی را انجام دهد تا اثبات کند که معیارهای فیزیکی و روانی که معرف این نژاد می باشد را دارا است. سگ های ژرمن شپرد آلمانی شخصیت پر انرژی‌تر و پر جنب و جوش دارند.

نکات برجسته

• اگر شما اغلب یا برای مدت زمان‌های طولانی از خانه دور هستید، ژرمن شپرد نژاد مناسبی برای شما نیست. آنان هنگامی که تنها می‌مانند، می‌توانند مضطرب یا بی‌حوصله شوند و احتمالا نگرانی خود را به شکل‌هایی که دوست ندارید بیان خواهند کرد: پارس کردن، جویدن و حفر کردن.
• ژرمن شپرد یک سگ فعال و هوشمند است. او باید به وسیله بازی، یاد گرفتن و کار سرگرم شود. ورزش روزانه، هم فیزیکی (مانند دویدن و فریزبی) و هم ذهنی (مانند جلسات آموزشی)، ضروری است.
• ژرمن شپرد می‌تواند گوشه گیر و مشکوک به غریبه‌ها باشد. برای تربیت یک سگ اجتماعی و با رفتار خوب، توله ژرمن شپرد خود را در معرض بسیاری از تجربیات، مکان ها و مردم قرار دهید.
• ژرمن شپرد ریزش موی بسیار زیادی دارد، در حقیقت، نام مستعار آن‌ها “پشم ریز آلمانی” است. موهای او را چندین بار در هفته شانه کنید و یک جارو برقی خوب بخرید. شما به آن نیاز پیدا خواهید کرد.
• ژرمن شپرد به عنوان یک سگ نگهبان بسیار خوب، شهرت دارد، که در واقع نیز هست، اما ژرمن شپرد هرگز نباید فقط برای نگهبانی کردن زنجیرشده یا افسار داشته باشد. هیچ سگی نباید این گونه باشد؛ این امر منجر به سرخوردگی و پرخاشگری می‌شود. ژرمن شپرد در خانه و با زندگی در کنار خانواده شادترین است اما با دسترسی به یک حیاط حفاظ دار بزرگ، می تواند مقداری از انرژی طبیعی خود را بسوزاند.
• برای گرفتن یک سگ سالم، هیچ گاه یک توله را از یک پرورش دهنده نامعتبر، کارگاه های تولید سگ یا فروشگاه حیوان خانگی خریداری نکنید. به دنبال یک پرورش دهنده معتبر باشید تا از بیماری‌ها و مشکلات ژنتیکی که گاهی دیده می‌شوند، دور بمانید.

اندازه

ژرمن شپرد نر 60 تا 60 سانتی‌متر و ماده 55 تا 60 سانتی‌متر. وزن از 35 تا 45 کیلوگرم متغیر است.

شخصیت

شخصیت ژرمن شپرد، گوشه گیر است اما اغلب تهاجمی نیست. او یک سگ کم حرف و خاموش است؛ فورا دوست پیدا نمی‌کند اما هنگامی که پیدا کند، به او بسیار وفادار است. با خانواده خود  آسان گیر و خوش برخورد است، اما زمانی که تهدید می‌شود می‌تواند قوی و محافظ باشد که او را به یک سگ نگهبان عالی تبدیل می‌کند. این نژاد بسیار باهوش و قابل آموزش است و تشنه اثبات خودش است. ژرمن شپرد را می توان آموزش داد تا تقریبا هر کاری را انجام دهد، از هشدار دادن به یک ناشنوا به هنگام زنگ خوردن در تا بوکشیدن و پیدا کردن یک قربانی بهمن.

یکی از چیزهایی که او در آن خوب نیست تنها ماندن برای دوره‌های طولانی است. بدون همدم و همچنین ورزش و فرصتی برای ثابت کردن هوش خود – او خسته و ناامید خواهد شد. ژرمن شپردی که ورزش نکند و توسط خانواده اش نادیده گرفته شود، احتمالا انرژی خود را به روش هایی که دوست ندارید مانند پارس کردن و جویدن بیان می‌کند. مانند هر سگی، ژرمن شپرد نیاز به اجتماعی شدن زود هنگام، قرار گرفتن در معرض بسیاری از افراد مختلف، مناظر، صداها و تجربیات دارد. اجتماعی شدن کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که توله های ژرمن شپرد شما به یک سگ دارای مهارت های متعدد تبدیل خواهند شد.

سلامت

ژرمن شپرد به طور کلی نژاد سالمی است اما مانند همه نژادها، نسبت به بعضی موارد و شرایط حساس‌تر هستند. همه ژرمن شپردها دچار این موارد نخواهند شد، اما اگر شما این نژاد را در نظر دارید، مهم است که از آن‌ها آگاهی داشته باشید.

دیسپلازی هیپ: دیسپلازی هیپ یک وضعیت ارثی است که در آن استخوان ران به راحتی در داخل حفره لگن مفصل هیپ قرار نمی‌گیرد. دیسپلازی هیپ می‌تواند با علائم بالینی با بدون آنان باشد. برخی سگ‌ها در یک یا هر دو پای عقب درد را نشان می‌دهند. همین طور که سن سگ بالا می رود، آرتروز (ورم مفاصل) می‌تواند توسعه یابد. سگ‌هایی که دچار دیسپلازی هیپ هستند نباید باردار شوند. از پرورش دهنده برای اثبات این موضوع که والدین برای دیسپلازی هیپ مورد آزمایش قرار گرفته‌اند و مشکلی ندارند، سؤال کنید.

دیسپلازی آرنج: یک بیماری ارثی شایع برای سگ های بزرگ است. به نظر می‌رسد که به دلیل نرخ رشد مختلف سه استخوان که آرنج سگ را تشکیل می‌دهند ایجاد شود. این مشکل می‌تواند منجر به لنگ شدن دردناک شود. دامپزشک شما ممکن است جراحی را برای تصحیح مشکل یا درمان دارویی را برای کنترل درد توصیه کند.

اتساع معده – ولولوس: به طور معمول نفخ نامیده می شود، یک وضعیت تهدید کننده زندگی است که سگهای بزرگ و دارای قفسه سینه ی عمیق مانند گلدن رتریور را تحت تاثیر قرار می‌دهد، به ویژه اگر آن‌ها یک وعده غذای بزرگ در روز تغذیه شوند، به سرعت غذا بخورند، آب زیاد پس از خوردن غذا بنوشند و پس از خوردن به شدت ورزش کنند. نفخ زمانی رخ می‌دهد که معده با گاز یا هوا متورم شود و سپس پیچیده شود. سگ قادر به اروغ زدن یا استفراغ برای از بین بردن هوای بیش از حد در معده خود نیست و بازگشت طبیعی خون به قلب مختل می شود. فشار خون افت می کند و سگ به حالت شوک وارد می شود. بدون عملکردهای پزشکی فوری، سگ احتمال دارد جان خود را از دست بدهد. اگر سگ شما دارای شکم متورم است، بیش از حد بزاق دفع می‌کند و بدون بالا آوردن اوغ می‌زند، به نفخ شک کنید. او همچنین ممکن است بی قرار، افسرده، بی حال و ضعیف و دارای ضربان قلب سریع باشد. بسیار مهم است که در اسرع وقت سگ خود را به دامپزشک برسانید.

میلوپاتی دژنراتیو(تخریب شونده): میلوپاتی دژنراتیو یک بیماری پیشرونده نخاع است، به ویژه بخشی از نخاع را درگیر می‌کند که اطلاعات مربوط به پاهای عقبی را به مغز می فرستد. سگ های دچار این بیماری به گونه ای عمل می‌کنند که انگار نمی‌دانند پاهای پشتی شان کجا هست و نمی توانند آن‌ها را به درستی حرکت دهند. بیماری تا جایی پیشرفت می‌کند که سگ توانایی راه رفتن را از دست می‌دهد. اکثر اوقات، درمانی وجود ندارد و سگ را به خواب می‌برند. با این حال، در موارد نادر، این وضعیت به کمبود ویتامین 12 یا ویتامین E مربوط می شود. در صورتی که این مورد باشد، مکمل های ویتامین ممکن است شرایط را تثبیت کنند.

نارسایی اگزوکرینی(بخش برون ریز) پانکراس: EPI یک بیماری ژنتیکی پانکراس است که در آن سلول هایی که آنزیم های گوارشی تولید می کنند نابود می‌شوند. در نتیجه، سگ دیگر نمی تواند غذا را هضم و جذب کند. اولین نشانه های بیماری عبارتند از: گاز، از دست دادن اشتها، کاهش وزن و تغییر در مدفوع. سگ بسیار لاغر و گرسنه می شود. EPI با یک آزمایش خون ساده تشخیص داده می شود و درمان نیز ساده است: آنزیم های پانکراس به غذای سگ اضافه می شوند. با نظارت مناسب دارویی، اکثر سگ ها بهبود می یابند.

آلرژی‌ها(حساسیت‌ها): برخی از ژرمن شپردها از انواع مختلف آلرژی رنج می‌برند، از آلرژی های تماسی گرفته تا آلرژی غذایی. علائم آلرژی در سگ ها مشابه علایم در انسان ها هستند. اگر ژرمن شپردتان خود را می‌خاراند، پنجه‌های خود را لیس می زند و یا صورتش را خیلی زیاد می مالد، احتمال وجود حساسیت وجود دارد و بهتر است توسط دامپزشک معاینه شود.

مراقبت

این نژاد در اصل برای چوپانی گله در تمام طول روز و برای فعالیت پرورش یافته‌اند. این بدان معنی است که او مقدار زیادی انرژی دارد که باید با ورزش روزانه سوزانده شود. اگر او را برای مدت زمان طولانی و بدون ورزش رها کنید، باید انتظار مشکل را نیز داشته باشید. همان طور که قبلا نیز گفته شد، عدم فعالیت منجر به مشکلات رفتاری مانند جویدن، حفر کردن و پارس کردن خواهد شد. ژرمن شپرد به شدت نیاز به تمرین فیزیکی (دویدن، بازی کردن در پارک) و همچنین تمرین‌های ذهنی (تمرینات آموزشی مانند مسابقات مهارت یا اطاعت) دارد. شپردهای آلمانی مانند بسیاری از نژادها، پارس می‌کنند اما پارس کردن لزوما یک مشکل نیست. اما اگر سگ بی حوصله است، می‌تواند نشان دهنده مشکل باشد. آموزش فرمان “سکوت” باید بخشی از آموزش اطاعت هر ژرمن شپردی باشد.

نژاد ژرمن شپرد تمایل زیادی به جویدن دارد و فک‌های قدرتمند آنان می تواند بیشتر مواد را از بین ببرد. اگر آن‌ها ماده نامناسبی را برای قطعه قطعه کردن و جویدن انتخاب کنند، می‌توانند به دندان های خود آسیب برسانند یا چیزی را ببلعند که آن‌ها را بیمار و یا حتی خفه کند. سگ و وسایل خود را با دادن اسباب بازی و استخوان های جویدنی ایمن نجات دهید تا با خیال راحت زمانی که با او بازی نمی‌کنید، بتواند خود را سرگرم کند.

تغذیه

مقدار روزانه توصیه شده: 3 تا 4 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا در روز، طی دو وعده غذایی. توجه: این که سگ بزرگسال شما چقدر غذا می‌خورد به اندازه، سن، ساختار، متابولیسم و سطح فعالیتش بستگی دارد. سگ ها نیز درست مانند انسان‌ها می‌توانند با یکدیگر تفاوت داشته باشند و همه آن‌ها به مقدار مشابهی غذا نیاز ندارند.

تقریبا نیاز به گفتن نیست که یک سگ بسیار فعال بیش از یک سگ تنبل نیاز غذایی دارد.

کیفیت غذای سگی که شما می خرید نیز باعث ایجاد تفاوت می‌شود، هر چه غذای سگ بهتر باشد، نیازهای سگ را بهتر تامین می‌کند و کمتر نیاز دارید تا از آن در ظرف سگتان بریزید. اگر سگ شما شروع به افزایش وزن کند، غذا را کمتر کنید. اگر او بیش از حد لاغر به نظر می‌رسد ، کمی بیشتر اضافه کنید. شما می‌توانید با استفاده از آزمون دست گذاشتن، تعیین کنید که ژرمن شپرد شما دارای اضافه وزن است یا خیر. دست های خود را بر روی او قرار دهید، شست در امتداد ستون فقرات و انگشتان در دو طرف. شما باید بتوانید دنده هایش را زیر یک لایه عضله احساس کنید. اگر می توانید دنده را ببینید، او خیلی لاغر است. اگر دنده هایش زیر لایه های چربی غیر قابل کشف باشند، باید رژیم غذایی بگیرد.

ورزش و تغذیه توله ژرمن شپرد از اهمیت زیادی برخوردار است چرا که در بین سن چهار تا هفت ماهگی سرعت رشد بسیار بالایی دارند که آنان را به بیماری‌های استخوانی حساس می‌کند. یک رژیم غذایی با کیفیت و کم کالری (پروتئین 22 تا 24 درصد و 12 تا 15 درصد چربی) به خوبی عمل می‌کند و باعث می‌شود آن‌ها خیلی سریع رشد نکنند. اجازه ندهید توله سگتان تا زمانی که حداقل دو سال داشته باشد و مفاصلش به طور کامل شکل گرفته باشند روی سطوح سخت مانند آسفالت بدود، بپرد، یا بازی کند. برای مثال بازی کردن روی چمن برای او مشکلی ایجاد نخواهد کرد.

غذا دادن بیش از حد به  ژرمن شپردتان و افزایش وزن بیش از حد می تواند باعث مشکلات مفصلی و همچنین سایر موارد مرتبط با سلامتی شود. جایزه‌ها را محدود کنید، او را فعال نگه دارید و به او وعده های غذایی منظم بدهید نه این که غذا را همیشه در دسترس وی بگذارید.

پوشش بدن و نظافت

ژرمن شپرد در اصل برای چوپانی گله ها در آب و هوای خشن پرورش یافته است و پوشش متوسط دولایه آن به طور کامل متناسب با این کار است و از وی در برابر باران و برف محافظت و مقاوم در برابر خار و خاک است. انواع پوشش ژرمن شپرد به اندازه رنگ او متفاوت است. با این حال، ژرمن شپرد ایده آل دارای پوششی دولایه با اندازه متوسط است. پوشش خارجی از موهای صاف متراکم که در نزدیکی بدن قرار دارد تشکیل شده است.

پوشش آنان دارای انواع رنگ و الگوهای مختلف از جمله سیاه؛ سیاه و کرم؛ سیاه و قرمز؛ سیاه و نقره‌ای؛ سیاه و  برنزه؛ آبی؛ خاکستری؛ جگری؛ مشکی؛ و سفید می‌باشد. اگرچه باشگاه پرورش سگ آمریکا، سفید را به عنوان یک رنگ برای این نژاد نمی‌شناسد. گاهی اوقات ژرمن شپرد به شوخی به نام “پشم ریز آلمانی” نامیده می شود، این نژاد سالانه موهایش می ریزد و به طور کلی دو بار در سال “طوفان به راه می اندازد” مانند یک طوفان برف.

اگر میخواهید یک ژرمن شپرد داشته باشید، برای ریختن مو روی شلوار سیاهتان، مبل سفیدتان و تقریبا در تمام خانه، آماده باشید. هیچ راه حل جادویی برای ریزش پشم و مو وجود ندارد. این موضوع را بپذیرید و با آن کنار بیاید.

با این حال، شانه کردن دو تا سه بار پوشش بدن در هفته به شما کمک می‌کند که بیشتر موها به جای این که روی وسایل خانه‌تان بریزد در یک شانه مو قرار بگیرد و همچنین جارو برقی مناسب را فراموش نکنید. حمام کردن بیش از اندازه سگ پوشش روغنی که آن را سالم نگه می دارد از بین می‌برد، بنابراین فقط در صورتی که سگ شما واقعا به حمام احتیاج دارد، او را حمام کنید. به رغم سو شهرت او  به عنوان یک پشم ریز، ژرمن شپرد تمایل دارد نسبتا پاک و بی بو باشد.

ناخن ها باید یک بار در ماه اصلاح شوند و گوش‌ها یک بار در هفته برای خاک، قرمزی یا بوی بد که می‌تواند نشان دهنده عفونت باشد بررسی شوند و سپس یک بار در هفته با یک توپ پنبه ای پوشیده شده با پاک کننده ی گوش مناسب و pH متعادل پاک شود تا از مشکلات جلوگیری شود. ژرمن شپردها دوست دارند بجوند، و این عادت به آن ها کمک می‌کند تا دندان هایشان پاک بمانند. به آن‌ها اسباب بازی‌ها یا استخوان های محکم و ایمن برای ساییدن دندان هایشان بدهید. مسواک زدن دندان هایشان با مسواک نرم و خمیر دندان مخصوص سگ نیز کمک می‌کند که لثه‌ها و دندان ها شکل خوب خود را حفظ کنند.

کودکان و تعامل با حیوانات خانگی دیگر

اگر سگ ژرمن شپرد به خوبی آموزش دیده باشد و مخصوصا در هنگامی که توله بوده در معرض تعداد زیادی کودک قرار گرفته باشد، همدم مناسبی برای آنان خواهد بود. در واقع، بعضی ها می‌گویند که او  چیزی بین یک نگهدار بچه و پلیس است که هر دو، آرام و محافظ فرزند و خانواده شان هستند. در هر حال توجه داشته باشید که او یک سگ بزرگ است و قادر است اشتباهی به یک کودک نوپا یا کوچک ضربه بزند. با توجه به طبیعت تودارش، او برای بچه هایی که نمی شناسد صمیمانه دم تکان نمی‌دهد، اما به طور کلی قابل اعتماد است. ژرمن شپرد همچنین می‌تواند با دیگر سگ ها و حیوانات خانگی مسالمت آمیز زندگی کند، به شرطی که از سنین پایین به او آموزش داده شده باشد. اگر سگ به همراهی با سگ یا گربه دیگر عادت نداشته باشد معرفی یک ژرمن شپرد بالغ به یک خانواده با حیوانات خانگی دیگر می تواند دشوار باشد. اگر قرار است ژرمن شپرد بالغ را به چنین جایی ببرید، ممکن است نیاز به استخدام یک مربی سگ حرفه‌ای برای کمک و یا مشاوره داشته باشید.